ថ្ងៃជប់លាងពិសេស

ចៃដន្យផ្ទះខ្ញុំមានពិធីជប់លាងពិសេសមួយនៅល្ងាចថ្ងៃសៅសប្តាហ៏មុន។ ខ្ញុំបានអញ្ជើញមិត្តភក្តិរួមការងារទាំងអស់មកចូលរួម យ៉ាងច្រើកុះករ។ កម្មវិធីបានប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងសប្បាយ រីករាយប្រកដទឹកមុខស្រស់ស្រាយ និងស្ទើតែមិនអាចនិយាយបានថា«វាជាថ្ងៃល្អសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំឡើយ»។ កម្មវិធីបានឈានចូលដល់ម៉ោងពាក់កណ្ដាលអាធ្រាត្យ អ្នកទាំងអស់គ្នា ហាក់ដូចជាមានអារម្មណ៏ស្រវឹង ទន់ទោរ និងខ្លះក៏បានចាកចេញទៅផ្ទះវិញរៀងៗខ្លួន។

ដោយឡែកប្រពន្ឋខ្ញុំ នាងក៏ស្រវឹងទន់ខ្លួនផងដែរបន្ទាប់ពីមិត្តនាងបញ្រ្ចកស្រាពីរបីកែវមក រួចនាងក៏ចូលបន្ទប់សម្រាកបាត់ទៅ។ ស្របគ្នានោះ ខ្ញុំក៏ជូនដំណើរមិត្តភក្តិស្រីម្នាក់ទៀតទៅ ផ្ទះនាងដែលស្ថិតនៅដល់តាខ្មៅឯណោះ។ មុនពេលខ្ញុំចេញទៅ នៅក្នុងផ្ទះមានចំនួន៣នាក់ទៀតដែលមិនទាន បានទៅគឺមិត្តភក្តិជិតស្និទ្ឋរបស់ពីរនាក់ និងមិត្តភ្តិរបស់ញគេម្នាក់ទៀត តែគេនោះជាជនជាតិស្បែកខ្មៅ កំពុងតែដេកលុងលក់និងដំណេកទៅហើយ។ ចំណែកប្រពន្ឋខ្ញុំ ក៏នាងដេកលុងលក់ដោយមិនបានដឹងពីខ្ញុំ ជូនមិត្តភក្តិមកតាខ្មៅផង ហើយក៏មិន ដឹងថា នាងបានចាក់គន្លឹះទ្វាបន្ទប់ឬយ៉ាងណាឡើយ។

កន្លះម៉ោងក្រោយមក ខ្ញុំក៏មកដល់ផ្ទះ ស្រាប់តែបាត់មនុស្សអស់ ហើយទ្វាក៏ចំហទៀត ខ្ញុំមានការសង្ស័យយ៉ាងខ្លាំង រួចក៏បោះជំហានចូលក្នុងផ្ទះតិចៗ..ពុទ្ឋោ!..ស្រាប់តែអាស្បែកខ្មៅ កំពុងឈ្មុសឈ្មុលក្បាលវាក្នុងសំពតប្រពន្ឋខ្ញុំ ឭសម្លេងនាងថ្ងូររហឹក!...រមូលខ្លួនផ្កាប់មុខចំតិតគូថឡើងលើ.....បះដៃបះជើង..មើលទៅគួរអាណិតនាងណាស់ តែខ្ញុំនៅតែឈរខំសម្លឹង មើលពីសកម្មភាពអាស្បែកខ្មៅនោះដដែល ព្រោះវាហាក់ដូចជា អស្ចារ្យ និងគួរអោយតក់ស្លុត រកនិយាយមិនត្រូវ។

ក្បាលវាកំពុងនៅក្នុងសំពត់នាង ប្រហែលជាកំពុងឈ្មុសឈ្មុលបូមស្មៅលើដំបូកនាងហើយ ព្រោះប្រពន្ឋខ្ញុំពេលនេះ នាងហាក់ដូចជាមានអាការៈញ័រខ្លួន រមូលនិងថ្ងូចថ្ងរខ្លាំង ណាស់ដែលពីមុនខ្ញុំមិនឭសម្លេងនាងដូច្នេះទេ។ ពេលនេះ វាស្រាតខាចេញហើយ.ពុទ្ឋោ!..ប្រដាប់វាធំណាស់..ខ្មៅក្រិបវែងទ្រលូៗ ពិតជាខ្នាតអឺរ៉ុបមែន...បើធៀបនិងរបស់ខ្ញុំវិញ គឺខុសគ្នាដូចមេឃនិងដីអញ្ជឹង។ វាចាប់ផ្តើមសោយសំពតប្រពន្ឋឡើងលើបន្តិចម្តងៗ រហូតដល់កនាង ទុកដំបូក១ដុំដែលមានស្មៅដុះជុំវិញលេចធ្លោរនៅចំពោះមុខវា...ប៉ុន្តែខ្ញុំមើល ទៅប្រអប់លេខនាង ក៏មិនតូចដែរ មើលទៅដូចជារីកធំល្មម តែមិនដឹងថា នាងអាចទទួលការវាយលុកបវរស់អាស្បែកខ្មៅនេះបានដែរឬយ៉ាងណាទេ..

ហ៊ី!...ពេលនេះប្រពន្ឋខ្ញុំនាង កំពុងរមូលខ្លួនកាន់តែក្លាំងឡើងៗហើយ អាខ្មៅក៏ចាប់ផ្តើមបើកការប្រយុទ្ឋដែរគឺ វាចាប់ត្រកងនាងអោយដេកផ្កាបមុខ រួចវាក៏បញ្ជាពស់វែកព័ណខ្មៅ ក្រិបអោយលូនចូលពីផ្នែកខាងក្រោយនៃប្រអប់លេខរបស់ប្រពន្ឋខ្ញុំយ៉ាងថ្មមៗ....ស្ទើរតែមិនជឿសោះថាទំហ៊ុំលឹង្គវាវែងនិងធំហួសពីការស្មានរបស់ខ្ញុំសោះ..មើលទៅលឹង្គវាចាប់ ផ្តើមលូនចូលយោនីប្រពន្ឋខ្ញុំហើយ...អូយ!..អូនសម្លាញ់ អូនឈឺទេ?.(ខ្ញុំលាន់មាត់ក្នុងចិត្ត) រួចបន្តមើលវាដោយមិនដាក់ភ្នែក រហូតដល់លឹង្គរបស់វាលូនចូលបានពាក់កណ្តាលក៏ ស្រាប់តែប្ពន្ឋខ្ញុំស្រែកៈ អូយ!..អូយ!..ទេ...No......No...........Don't ជាភាសាអង់គ្លេស។ ខ្ញុំបម្រុងនឹងស្ទុះទៅ តែវាក៏ដកលឹង្គចេញមកវិញបន្តិច តែរក្សាទុកកនុងប្រអប់លេខនាង ដដែល...បន្ទាប់មកវាក៏រុញលឹង្គចូលសាជាថ្មីតិចៗដូចមុនតែដកចុះដកឡើង មិនបានចូលកប់ជ្រៅនោះ.រហូតដល់ត្រកៀកខាងក្រោយបះឡើងរេចុះរេឡើង ទើបវាចាប់ផ្តើមរុញ ចូលកាន់តែជ្រៅជាងមុន...ម្តងនេះខ្ញុំគិតថា ប្រអប់លេខប្រពន្ឋខ្ញុំប្រហែលជារីកកាន់តែធំ ព្រោះលឹង្គដែលវែងបរស់អាខ្មៅនោះ បានលូនចូលជិតផុតហើយដែរ ហើយនាងក៏ខំទប់ ខ្លួននិងបន្លឺសម្លេងថ្ងូររាងរន្ថើនញាប់ជាងមុនដែរ....

កំពុងតែគិតស្រាប់តែលឹង្គដ៏ធំវែងនោះ បានលូនចូលក្នុងប្រអប់លេខនាងបាត់ស្រមោល ....វាបានបញ្ជាដកចេញដកចូលសាចុះសាឡើងរាប់មិនអស់ រហូតអុកសូរព្រឹបៗតាម កម្លាំងរបស់វា ធ្វើអោយប្រពន្ឋខ្ញុំស្រែកថ្ងូរ ដៃទាំងពីររបស់នាងចាប់ក្បាលគ្រែ ទប់និងកម្លាំងវាយលុករបស់អាខ្មៅ គួរអោយអាណិតបំផុត..សកម្មភាពនេះវាហាក់ដូចជាធ្វើអោយ ប្រពន្ឋខ្ញុំមិននិកដល់ខ្ញុំសោះ ហើយក៏ស្បាយសុខស្រួលចោលខ្ញុំទៅវិញ។

អស់រយៈពេលជិត១ម៉ោង ស្នូរសម្លេងអាខ្មៅស្រែកថ្ថូរ ដៃទាំងពីររបស់រឹបដងខ្លួនប្រពន្ឋខ្ញុំជាប់...ខ្ញុំគិតថាប្រជាលឹង្គរបស់វាបាញ់ទឹកកាមចេញមកហើយមើលទៅ..ពិតមែនគឺលឹង្គវា កំពុងបាញ់ទឹកកាមយ៉ាងច្រើនប្រហែល១ពែងអាកោដាក់ក្នុងប្រអប់លេខប្រពន្ឋខ្ញុំ ធ្វើអោយនាងរមូលខ្លួនញ័រទទ្រើក....ទឹកកាមវាបានហូរចេញមកក្រៅយ៉ាងខាប់តាមប្រអប់លេខ និងតាមភ្លៅរបស់នាងជោគជាំ មើលទៅគួររន្ឋត់ពន់ពេក។

ឆាកប្រយុទ្ឋបានបញ្ចប់ទៅ.ខ្ញុំបានពួននៅកាច់ជ្រុងជណ្តើរ រងចាំអាខ្មៅទៅផ្ទះវិញ....ពេលនេះស្រមោលវា បានចាកចេញពីផ្ទះខ្ញុំហើយ.ខ្ញុំក៏ដើរចូលមកក្នុងផ្ទះតាមទម្លាប់ធម្មតា តែពេលនេះប្រពន្ឋខ្ញុំនាងដេកលុងលក់ទៅទៀតហើយទាំងមិនបានទាញសំពតគ្របខ្លួនផង នៅលើពួកមានទឹកកាមប្រឡាក់ពេញទាំងអស់.ខ្ញុំនិយាយមិនចេញទេ។

ខ្ញុំគិតថា នេះជាកំហុសខ្ញុំ ឬជាកំហុសនាង.....ឬមកពីខ្ញុំមើលថែនាងមិនបានល្អ

ឬមកពីការឆក់ឧកាសរបស់អាស្បែកខ្មៅ នៅពេលដែលខ្ញុំមិននៅផ្ទះ?..

ខ្ញុំពិតជាបារម្ភចំពោះរឿងនេះណាស់..ខ្ញុំក្លាចនាងលូចសហាស្មន់ជាមួយអ្នកផ្សេងទៀតពេលដែលខ្ញុំមិន នៅផ្ទះ ព្រោះសេចក្តីសុខបែបនេះ នាងពិតជាត្រូវការជាក់ជាមិនខាន។